korba pisze:Przykładowo skoro 144 tys. to liczba dosłowna to wystarczy tylko logicznie pomyśleć o tym, że już w pierwszym wieku wyczerpały się miejsca dla chrześcijan w niebie.
A jak obliczasz liczbę chrześcijan do końca I wieku?
Dla Twojej ciekawości podaję pewne oszacowania:
"ok. 4r. p.n.e. Narodziny Jezusa Chrystusa Nazarejczyka.
ok. 27r. n.e. Początek publicznego nauczania Jezusa Chrystusa.
Sytuacja w Imperium rzymskim jest następująca: zaludnienie - 33.000.000 (z czego 50% to niewolnicy); Żydzi, zwykle świeżo przeszedłszy na judaizm, stanowili jedynie 7% ludności Imperium (2.300.000 osób). W Palestynie liczby te wyglądają inaczej: Żydzi – 580.000 oraz przedstawiciele innych narodów – 233.000 osób.
ok. 30r. n.e. Ukrzyżowanie, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa. Zostawia On swoim uczniom polecenie: «Idźcie i nauczajcie wszystkie narody» (Mt. 28, 19).
W okresie objawień zmartwychwstałego Chrystusa w Palestynie znajdowało się około 4000 wierzących.
Pięćdziesiątnica (Zesłanie Ducha Świętego). Po cudownym zstąpieniu Ducha Świętego ok. 3000 Żydów przybyłych ze wszystkich zamieszkałych wtedy obszarów przyjmują chrzest i wracają do swych okolic aby szerzyć wiarę chrześcijańską wśród innych narodów (Dz. 2, 41). (Palestyna, Izrael, Egipt, Liban, Jordania, Libia, Syria, Włochy, itd.).
ok. 34r. n.e. Męczeńska śmierć Świętego Szczepana (pierwszego męczennika Kościoła) oraz prześladowania Judejczyków przez Żydów. Prześladowania te zmuszają chrześcijan do ucieczki i przemieszczenia Ewangelii (pojawiają się pierwsi chrześcijanie w Etiopii oraz Samarii). Szaweł po swym doświadczeniu w drodze do Damaszku przechodzi na wiarę chrześcijańską i przyjmuje imię Paweł.
ok. 35r. n.e. Liczba chrześcijan w Judei oraz Samarii znacznie się powiększa (Dz. 9,31). Pierwsi chrześcijanie w Armenii.
lata 36 – 40 n.e. Cudzoziemcy z setnikiem Korneliuszem na czele przechodzą na wiare chrześcijańską. W Cezarei zaczyna się uwidaczniać ogromny wpływ apostoła Pawła na obywateli rzymskich (Dz. 10, 1-48). Początki chrześcijaństwa w Antiochii Syryjskiej, Grecji oraz Rzymie.
42r. n.e. Nowe rzesze wiernych w Aleksandrii, Fenicji i na Cyprze (Dz. 11, 19-21).
43r. n.e. Dzięki misji Pawła oraz Barnaby liczba wiernych w Antiochii wzrasta do 500. Tam też po raz pierwszy nazywają uczniów chrześcijanami (Dz. 11, 22-26).
44r. n.e. Król Herod Agryppa I nakazuje Żydom prześladowanie chrześcijan w Jerozolimie. Ścięcie Jakuba. Uwięzienie i cudowne uwolnienie Piotra.
ok. 50r. n.e. Chrześcijanie oraz Judejczycy zostają wygnani z Rzymu. Paweł głosi Słowo Boże w Macedonii, Achai i Azji (Dz. 16).
52r. n.e. Apostoł Tomasz głosi Słowo Boże w Indiach.
57r. n.e. Sytuacja wewnątrz miasta Rzymu: około 3000 chrześcijan, rodzielonych pomiędzy 5 kościołami. Ogólne zaludnienie Rzymu wynosi 800.000.
ok. 60r. n.e. Pierwsi chrześcijanie w Dalmacji oraz Ilirii (starożytna kraina obejmująca dawne granice Jugosławii).
61r. n.e. Początki Kościoła celtyckiego.
63r. n.e. Męczeńska śmierć Świętego Marka niedaleko Aleksandrii.
64r. n.e. Wielki Pożar Rzymu. 1-sze wielkie prześladowania chrześcijan przez Nerona. Apostołowie Piotr i Paweł razem z tysiącami chrześcijan ponoszą męczeńską śmierć. Urodzony ok. roku 56 n.e. Tacyt pisze, że Neron, chcąc uwolnić się od oskarżeń, jako winnych pożaru Rzymu wskazał chrześcijan, którzy „byli rzucani psom na pożarcie oraz krzyżowani i podpalani”. Pisze również, że gdy nastawał zmierzch w ogrodach Nerona rzucano ciała chrześcijan w płomienie ognia, otrzymując w ten sposób nocne oświetlenie (Tacyt, Roczniki XV.44).
66r. n.e. Bunty antyjudaistyczne i zaplanowana rzeź Żydów w Egipcie. 50.000 osób zostało zamordowanych w Aleksandrii, a kolejne 60.000 w innych regionach.
67r. n.e. Cesarz Wespazjan wraz z 60.000 żołnierzy tłumi powstanie żydowskie i zajmuje Galileę.
69r. n.e. Diaspora Żydów, którzy mają kontakt z Ewangelią głoszoną przez chrześcijan wynosi już 4.000.000.
70r. n.e. Zniszczenie Jerozolimy przez Tito i jego 4 legiony. 600.000 Judejczyków zostaje zabitych w Judei, 10.000 ukrzyżowanych, a 90.000 zostaje wywiezionych do Rzymu w charakterze niewolników. Wielu chrześcijan pochodzenia judejskiego, pamiętając proroctwo Chrystusa o zburzeniu Jerozolimy i chcąc uchronić Ewangelię ucieka z granic państwa i przemieszcza się do innych krain. Centrum chrześcijaństwa wschodniego Imperium przenosi się z Judei do Antiochii.
Sytuacja na świecie 30 lat (zaledwie jedno pokolenie) po narodzinach Chrystusa wygląda następująco: chrystianizacja obejmuje ok. 0,1% populacji, zewangelizowane jest 15% ówczesnego świata, a Pisma zostają przetłumaczone na 5 języków.
71r. n.e. Rozpoczyna się budowa Koloseum w Rzymie. Dokonywane są tu masowe egzekucje chrześcijan (rzucanie na pożarcie przez dzikie zwierzęta lub w inny sposób).
ok. 80r. n.e. Centrum misyjne chrześcijaństwa zostaje przeniesione przez apostoła Jana do Efezu. Do Francji przybywają pierwsi chrześcijanie z Włoch, a w Tunezji zaczyna powoli rozprzestrzeniać się chrześcijaństwo.
81r. n.e. 2-gie wielkie prześladowania chrześcijan przez cesarza rzymskiego Domicjana (81-86r.n.e.).
Pretekstem do prześladowania chrześcijan przez cesarza miało być ich nieposłuszeństwo wobec władzy, a mianowicie uchylanie się od płacenia pewnego podatku. W danym okresie męczeńską śmierć poniósł 1-szy biskup Aten, Dionizy Areopagita, który spłonął na stosie oraz biskup Efezu Tymoteusz, uczeń apostoła Pawła.
Prześladowania te były zasadniczo krótkie, lecz bardzo gwałtowne. Powszechnie panującymi stały się atmosfera zdrady, oskarżenia oraz konfiskata majątku. Cesarz Domicjan, który wsławił się autokratycznymi rządami i terrorem, kazał nazywać siebie Dominus et Deus i surowo karał tych, którzy tego odmawiali (zwłaszcza chrześcijan). Szacuje się, że w samym Rzymie oraz pozostałej części Włoch zostało zamordowanych około 40.000 chrześcijan, wśród których również kuzyn cesarza, Flawiusz Klemens. Żona Flawiusza, Flawia Domitylla, została skazana na wygnanie, podobnie zresztą jak apostoł Jan, który został zesłany (przypuszczalnie na Patmos), gdzie stworzył księgę Objawienia (Apokalipsa).
ok. 90r. n.e. Pierwsi chrześcijanie na terenach dzisiejszych zachodnich Niemiec.
98r. n.e. 3-cie wielkie prześladowania chrześcijan przez cesarza Trajana (98-117 n.e.)
Chrześcijanie zostali napiętnowani ponieważ odmawiali oddawania czci bożkom rzymskim oraz nie wielbili należycie cesarza. Prześladowania te trwały na przeciągu wszystkich lat panowania Trajana. Zachowała się liczna epistolografia między cesarzem, a rzymskim pisarzem Pliniuszem Młodszym, dotycząca wydarzeń z tamtego okresu. W listach tych Pliniusz wydaje się być rozczarowanym sytuacją zaistniałą również w jego okolicy, którą zamieszkują głównie chrześcijanie, a poganie stanowią mniejszość.
W czasach prześladowań przez cesarza Trajana męczeńską śmierć ponieśli Symeon, brat Jezusa Chrystusa i biskup Jerozolimy, który został ukrzyżowany w 107 roku n.e. oraz Ignacy, drugi biskup Antiochii, rzucony w Rzymie dzikim bestiom na pożarcie. W macedońskiej Filippi męczęńską śmiercią giną między innymi Parmenas, Zosimos oraz biskup miasta Durres – Astios (lata 109-110 n.e.).
100r. n.e. Sytuacja na świecie 60 lat (dwa pokolenia) po narodzinach Chrystusa wygląda następująco: chrześcijanie stanowią 0,6% populacji, 28% ludności ówczesnego świata usłyszało już Ewangelię, a Pismo Święte ma swe odpowiedniki w 6 językach. Zagęszczenie chrześcijaństwa zauważa się głównie w obszarach miejskich. Sytuacji tej sprzyja rosnąca liczba dróg."
źródło: http://www.impantokratoros.gr/6EFFC95E.print.pl.aspx
Zakładając, że liczba ludności w imperium rzymskim w roku 100 n.e jest co najmniej taka sama jak w podanej liczbie z 27 r. n.e. ( na pewno była większa) to działanie jest proste: 33 000 000 x 0,006 = 198 000
Do tej liczby należy dodać 40 tys. zamordowanych chrześcijan w samym Rzymie i okolicach (nie licząc zamordowanych w innych miejscach) co daje nam minimalny szacunek: 238 tys.chrześcijan.
Oczywiście to wszystko jest szacunkowe i nie wiążące. Zakładając jednak, że Strażnica ma rację, to już pierwszym wieku około dwukrotnie wyczerpał się limit na zbawienie i przez kolejnych 19 wieków była pod tym względem całkowita pustka aż do lat trzydziestych dziewiętnastego wieku gdy pojawili się ludzie z inną nadzieją na zbawienie.
Korbo, no pomyśl trochę...
A jak to się ma do tego co nauczał Pan Jezus?:
Jan. 14:2
2. W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce.
(BW)
